Maandag 27 juni was het dan eindelijk zover: de studiereis 2022 stond op het programma! De reis begon met de busrit van Utrecht naar Brussel voor een bezoek aan de Europese Commissie.
De Europese Commissie
Guus Muijzers was de eerste spreker. Een echte veteraan van de Brusselse bureaucratie, met een groot hart voor de Europese zaak en voorvechter van Europese eenwording: don’t waste a good crisis to unite Europe! De sense of urgency door Covid, en vervolgens door de situatie in Rusland en de Oekraïne, heeft de EU weer dichter tot elkaar gebracht. Guus nam ons mee in de wereld van het uitvoerend beleid van de Europese Unie. Hij vertelde over de verschillende lidstaten, waarbij we in gesprek gingen over hoe deze samenwerken in een gebied waar veel verschillende culturen bij elkaar komen.
Guus gaf aan dat de taal en achtergrond van de medewerkers van invloed zijn op de uitkomsten van het besluitvormingsproces. Vanuit de optiek van Griekenland is visserij met Turkije als buur anders dan voor Ierland met andere buren. Deze verschillende wereldbeelden leiden tot andere belangen, maar als EU kunnen we altijd tot elkaar komen. Al duurt dit proces soms vele jaren. Een antwoord op de vraag hoe het besluitvormingsproces effectiever en efficiënter zou kunnen, hebben we na een uitvoerige discussie nog niet gevonden.
Green Deal
Vervolgens nam Sevim Aktas het stokje over en vertelde ons over de Green Deal binnen de EU. Zij was ook zeer geïnteresseerd in hoe wij als YNNO over haar werkveld dachten, met name vanuit het perspectief ‘gedrag en verandering’.
De EU wil graag goed gedrag belonen in de vorm van incentives. Er zijn ontzettend veel initiatieven die met de Green Deal te maken hebben, van koolstoflandbouw, hernieuwbare energie tot regeneratieve economieën. Een collega merkte terecht op dat we intern spraken over het feit dat een zero-emissie van broeikasgassen eigenlijk nog niet voldoende is, dat we nóg verder zouden moeten reiken dan streven naar carbon zero. Een interessant gegeven.
De EU richt zich niet zozeer op de consument als wel op de industrie, waardoor het weer verder af komt te staan van de EU-burgers die zelf ook verandering af kunnen dwingen. Sevim merkte op dat de Belgische samenleving er niet op is gericht om die verandering door te voeren. Het hebben van een eigen auto wordt bijvoorbeeld als voordeel aan een baan gekoppeld, terwijl je kunt argumenteren dat je eigenlijk geen auto nodig hebt als je in Brussel woont. Het is echter wel moeilijk nee zeggen als deze gratis door je werkgever wordt aangeboden! Food for thought.
Daarnaast was de link tussen het energieverbruik binnen gebouwen (80% van de CO2-uitstoot) en de verschillende casussen binnen YNNO snel gelegd. We eindigden met het discussiëren over verschillende uitdagingen binnen de Europese Commissie en ons werkveld. Waar de Europese Commissie al deels gewend was om hybride te werken, is dit tijdens Covid wel in een stroomversnelling gekomen. Ook is een grote uitdaging voor de Europese Commissie om (al dan niet) beleid te maken op het gebied van hybride werken. Ze willen aan de ene kant niet teveel regels opleggen. Echter maken bepaalde kaders, zoals de corona check app, de samenwerking tussen de verschillende lidstaten wel makkelijker.
Rennen voor de trein
Stipt om 16.15 sloot Sevim af en moesten we rennen voor de trein naar Londen. Volgens de organisatie was dit de grootste uitdaging in ons strakke schema, maar we hebben het gehaald! In de volgende blog lees je alles over onze informatieve dag in de Britse hoofdstad.
