“Waar kan ik me opgeven voor volgend jaar?” Het was een veelgehoorde vraag aan het einde van ons Veranderevent op 3 april. En dat zegt alles. Niet alleen over het enthousiasme in de zaal, maar ook over de energie die vrijkomt als je gelijkgestemden ontmoet.

We brachten een groep van zo’n dertig veranderaars bij elkaar. Mensen die zich dagelijks inzetten voor beweging op de werkvloer. Voor adaptief vermogen, eigenaarschap en verandering die echt werkt. We nodigden ze uit om samen te reflecteren, te leren, te luisteren. En dat deden ze — met volle overtuiging.

De sprekers? Die maakten indruk. Andy Schoonbroodt legde uit hoe je verandering structureel en mensgericht aanpakt. Matthijs Steeneveld liet ons vanuit de kracht van de positieve psychologie anders kijken naar floreren van individuen. En Sophie van den Booghaard (Alliander), Manon van Santen (YNNO) en Maarten van den Berge (Menzis) namen ons mee in concrete verhalen van binnenuit. Anne Megens (AWVN) legde een interessante strik om het ontstane narratief.

Toch ging het deze dag niet om namen. Niet om een model. En al helemaal niet om YNNO. Wat bleef hangen waren de inzichten. De gesprekken. En vooral: het gevoel dat verandering niet iets is wat je doet, maar iets wat je bent.

We zetten de vier belangrijkste inzichten op een rij. Voor iedereen die middenin een veranderproces zit — of dat binnenkort weer mag aanjagen.

1. Veranderen vraagt én adoptie én adaptatie

“Focus op adoptie én adaptatie,” vatte een deelnemer krachtig samen. Want zonder een duidelijke aanpak voor adoptie blijft verandering hangen in goede bedoelingen. Maar zonder adaptief vermogen blijft het bij kunstjes, zonder echte beweging.

Nieuwe tools of processen landen pas goed als mensen ook mee kúnnen bewegen in een bredere, steeds veranderende context. Tegelijkertijd hebben mensen ook behoefte aan houvast, richting en begeleiding. Het is niet óf-óf, het is én-én.

“Vergroot het adaptief vermogen van de organisatie, maar weet ook wat mensen nodig hebben om nieuwe dingen echt te omarmen,” zei een van de deelnemers. Veranderen is geen eenmalige actie, maar een continu spel tussen structuur en flexibiliteit. Tussen begeleiden en loslaten. Tussen adoptie en adaptatie.

2. Er is geen vaste stip meer op de horizon

Waar we vroeger van A naar B werkten, geldt nu: B beweegt voortdurend. De toekomst is geen eindstation meer, maar een bewegend doelwit. En dat vraagt iets anders van hoe we communiceren over verandering.

Een deelnemer verwoordde het treffend: “We hebben de neiging om veranderingen als losse puzzelstukjes te presenteren. Maar mensen willen het hele plaatje zien. Vertel het grotere verhaal: hoe alles samenhangt en waar we samen naartoe bewegen.”

Dat betekent ook: niet alles hoeft in één keer. Kleine stapjes, gedeeld eigenaarschap, ruimte om te wennen. En openheid over het feit dat de toekomst wendbaar moet blijven. Veranderen is niet iets dat ‘klaar’ is. Het is een werkwoord.

3. Data maakt je verhaal sterker

Een goed veranderverhaal begint bij een helder ‘waarom’. Maar het krijgt pas echt kracht als het gedragen wordt door feiten.

De verhalen van Menzis, Alliander en AWVN lieten zien hoe data helpen om verandering te onderbouwen. Of het nu gaat over de spreiding van kantoordagen, de benutting van werkplekken of de mobiliteitspatronen van medewerkers: wie het gesprek wil voeren, doet er goed aan om zijn cijfers op orde te hebben.

Push is soms nodig — maar zonder goede onderbouwing is het moeilijk om beweging te creëren. Juist als je data gebruikt om samen te kijken wat wél kan, ontstaat ruimte voor ‘pull’. Voor eigenaarschap. Voor betrokkenheid.

4. Gesprekken brengen meer dan boodschappen

“We zenden te veel en luisteren te weinig.” Zo simpel werd het gezegd. En zo waar is het. Verandering lukt pas als je mensen écht meeneemt. Niet door nóg een e-mail te sturen of het intranet te vullen met nieuwsberichten, maar door het gesprek aan te gaan. Door oprechte aandacht voor zorgen, twijfels en verlangens.

“Psychologische veiligheid is de sleutel om fierce conversations te kunnen voeren,” deelde een van de deelnemers. Pas als mensen zich gehoord voelen, ontstaat ruimte voor beweging. Dan durven ze zich uit te spreken, weerstand te tonen en mee te denken.

Luisteren is geen zachte skill. Het is de kern van leiderschap in verandering. Het vraagt om nieuwsgierigheid, om lef, om vertraging. En bovenal om het besef dat weerstand geen belemmering is, maar een vorm van betrokkenheid.

En nu?

De energie van het event werkt nog na. In de gesprekken op de gang, in de reflecties die we terugkregen en in de vraag die steeds weer gesteld werd: “Wanneer is de volgende?”

Die komt er. Op donderdagmiddag 2 april 2026. En we hopen je dan weer te zien. Niet omdat we alle antwoorden hebben, maar omdat we geloven in het delen van het zoeken. Want veranderen, dat doe je niet alleen!

Over doorkletsen? Linda is bereikbaar op 06-12 25 76 61